Annemarie van Erp

Reisadviseur uit Heeswijk Dinther

0413-303150 / 06-44404705

VERVOLG 

Dag 15:

We hebben de wekker gezet en we gaan zonder onze tanden te poetsen naar de steiger, we nemen wat te eten mee en gaan lekker onderuit gezakt op het bankje zitten. Sommige pelikanen staan nog op de steiger langs ons te luieren en andere zijn al druk hun ontbijt aan het verzamelen, maar nog geen dolfijn te zien. Na een kwartiertje zien we er één, helaas niet bij onze steiger en hij komt maar 2 keer boven maar de eerste is gespot en waar er één is moeten er meer zijn. Helaas blijft het bij deze korte ene keer en gaan we toch maar onze tanden poetsen. Voor dat we vertrekken nog snel even kijken maar het was gisteren een tot ziens en dus geen tot morgen vroeg. We zouden graag nog langer op deze plek blijven maar we hebben onze extra dagen al verbruikt. We willen de laatste dagen nog even lekker genieten in de bergen en het einde van onze vakantie komt eraan dus we moeten echt richting Atlanta. De rit is erg lang en saai, niet dat het niet mooi was maar het blijkt dus dat als je de 7 heuvelenweg zo'n 100 keer achter elkaar rijdt, deze op een gegeven moment toch saai wordt. Wel nog steeds regelmatig mooie plaatjes. Op deze weg zien we wel de andere kant van Amerika, ontzettend veel armoede. De aftandse campers en caravans en de verpauperde en verlaten huizen. Het is misschien een goed idee om onze politici eens hier naar toe te sturen, dan zien ze met eigen ogen wat het resultaat is van de schaalvergroting en het wegjagen van de middenstand in de centrums , complete dorps en stadscentra staan leeg, panden in een verschrikkelijke staat en dus geen mens te bekennen. Nee die zijn allemaal naar de verschrikkelijke eenheidsworsten aan de rand van de stad, met een berg ellende als gevolg. Op een gegeven moment zwaailichten achter ons en moeten we naar de kant, het advies om niet uit te stappen opvolgen. De camper wordt van voor naar achter eerst gecheckt en daarna het raampje omlaag. Gelukkig zijn de agenten erg aardig en zien ze dat we de regel dat we bij zwaailichten naar de linkse baan moeten niet konden weten. Dit laatste is gelogen want dat was gisteren maar was het vergeten te schrijven en vandaag heb ik toch niet veel te melden. Als we bij de camping aankomen blijkt deze dicht te zijn, GVD. Dan nog maar eens 150 kilometer naar de volgende, scheelt morgen weer kilometers en zijn we dus eerder in de bergen.

 

Dag 16:

De laatste toeristische stop van onze vakantie, Chattanooga, en dus weer terug naar cherokee gebied. Al snel komen we in de bergen en de rit is weer grandioos. Het is weekend en dan hebben de Amerikanen ook weekend en op de verschillende meren en watergebieden wordt er volop gevaren, gewaterskied en gejaagd overal horen we regelmatig schoten en dan niet van een hagelbuks. Het is eigenlijk de bedoeling dat we rechtstreeks naar Chattanooga rijden maar nog net in Alabama komen we bij little river canyon. Toch maar even kijken want het ziet er erg mooi uit. De eerste waterval is meteen aan de weg en bij deze kijk je zo de canyon in, dat vraagt om meer. Op dezelfde parkeerplaats kun je ook naar een tweede waterval wat verder de canyon in, toch ook maar even gaan bekijken. Ik op mijn slippertjes en Marga op haar gymschoenen betreden we het pad. Al snel komen we erachter dat we voor deze waterval een stuk langer moeten wandelen en dat Marga een beter schoenenkeus heeft gemaakt. De kilometer tot aan de waterval is nog goed te doen alleen het laatste stukje moeten we ongeveer 20 meter via een steile wand naar beneden en daarna natuurlijk ook weer omhoog. Zoals een echte steenbok betaamd klauter ik verbazingwekkend goed op mijn slippertjes naar beneden en het zweetmoment is meer dan de moeite waard. We komen midden in het riviergebied en enorme rotsen terecht en kunnen zo naar het kleine watervalletje lopen. De plaatselijke jeugd is er aan het zwemmen en springen de 20 meter van een klif in het water, dat was voor ons ook makkelijker geweest. Nu is het al mooi maar in de regentijd moet dit er gruwelijk spectaculair uit zien. Wat is dat toch met vrouwen en techniek, de hele tijd geeft ze aan dat mijn camera veel te ingewikkeld is en dat ze er geen mooie foto's mee kan maken maar op het moment dat een foto moet mislukken lukt ie een keer. Ik wil nog even door het heerlijke heldere water wandelen en vraag aan Marga of ze er een foto van wil maken. "Hopelijk lukt ie want je weet dat ik hier geen foto's mee kan maken" wordt er nog geroepen. Mijn eerste stap in het water, oei dat is hier glad. De tweede stap en voor ik het weet zwem ik in plaats van wandelen . Je raad het al op precies het juiste moment drukt ze af, grrrrrr. Met een nat pak moet ik de kilometer terug klimmen en wandelen. Het voordeel van de camper, ik kan me afdrogen en droge kleren aan trekken. We rijden nog een stukje langs de canyon af en schieten nog een paar prachtige plaatsjes. We zitten midden in de bergen dus veel mooie bochten en hoogte verschillen dus af en toe lijkt het alsof we in een achtbaan naar beneden gaan, allemaal weer erg gaaf. We verlaten Alabama en rijden Georgia binnen. Met Joe Bonamassa's Driving towards daylight rijden we door de bergen en de zon trakteert ons op een mooie lichtshow doordat hij tussen de wolken door zijn licht op de bergen en op ons laat schijnen en nu zit ik dit stukje te schrijven bij een heerlijk kampvuurtje midden in de bergen, wat kan het leven toch mooi zijn.

Dag 17:

Wat kan toeval je toch naar de mooiste plekken ter wereld voeren. Toen we de eerste paar dagen van deze vakantie in en rond de Smoky mountains waren kwam er steeds één naam terug, Rockcity met op de flyer een paar mooie plaatjes. We wilden zekers vandaag bij de camperplaats in Atlanta zijn en vandaar dat we besloten om op zaterdag al dicht bij Atlanta te gaan staan. Dus dan toch nog maar die rockcity. Het betreft het hoogste punt van Chattanooga met aan de ene kant van de berg een grot en aan de andere kant het themapark Rockcity. We komen als eerste bij de grotten met de naam Ruby Falls, dat ziet er veel belovend uit. We gaan met een lift honderden meters naar beneden letterlijk de berg in. We lopen door nauwe gangen en zien schitterende rotsformaties met de bekende stalagmieten en stalactieten en ondergrondse riviertjes, erg mooi maar die hebben we wel vaker gezien, het is allemaal wel heel erg mooi uitgelicht wat het wel weer apart maakt. Dit moois voert uiteindelijk naar werkelijk iets prachtigs en staat vanaf vandaag in mijn top 10 van mooiste plaatsen die ik ooit heb gezien. Het is en blijft Amerika dus voor we de enorme ruimte binnen gaan wordt een droomvlucht muziekje gestart en alles is ontzettend mooi uitgelicht, je hoort het water al naar beneden storten en dan gaat het licht aan. Waaauuuw, een 45 meter hoge ondergrondse waterval, de uitlichting en het muziekje zullen er zeker aan bijdragen, maar wat is dit schitterend, spectaculair en uniek in één. Na een paar minuten gaat het licht en het muziekje weer uit en lopen we met de hele groep terug, niemand zegt een woord omdat ze allemaal nog totaal in een shock verkeren.
Daarna gaan we naar de andere kant, Rockcity. Het is een themapark waar enorme en spectaculaire rotspartijen zijn gecombineerd met aangelegde tuinen. Het is er erg mooi en we moeten soms door hele smalle spleten, hoe moeten die Amerikanen achter ons daar ooit tussendoor passen, maar we zien ze aan de andere kant dus het is ze toch op de één of andere manier gelukt, erg knap als je het formaat ziet. Ook hier is een enorme waterval te zien, ondanks dat deze door de mens is gemaakt ziet er ook dit erg mooi en spectaculair uit, dit komt ook vooral doordat je op de achtergrond een geweldig vergezicht hebt. Je kan er 7 staten zien maar dat zegt ons niets maar de Amerikanen vinden het geweldig, Vaals maar dan op zijn Amerikaans. Als toegift krijgen we nog een enorm portie kitsch, maar stiekem vinden we het toch wel mooi. In een grot zijn allemaal sprookjes uitgebeeld en doormiddel van neon uitgelicht, zoals gezegd erg kitsch.
Inmiddels is het stiekem toch alweer half vier, maar we verrekken het om op de Navigatie de snelwegen aan te zetten. Zo rijden we weer erg mooi naar Atlanta, helaas moeten we onderweg nog omrijden omdat er een Iron Man triatlon bezig is, nog een halfuur langer rijden, maar ja niet alles kan meezitten. Inmiddels zitten we op onze laatste plek, niet erg geweldig en zijn we de koffers aan het pakken, de vakantie zit erop en alsof Amerika het ook erg vind en moet huilen omdat we weggaan begint het, na 17 dagen mooi weer, te regenen, punt.

Dag 18:

We hebben de camper ingeleverd en alles is OK, zelfs de scheur in de ruit, erg netjes en perfect afgehandeld. Na een uurtje of 18 zijn we weer thuis.

Conclusie:

Als je de eerste keer Amerika gaat bezoeken raad ik je toch aan om dan het westen te bezoeken. De landschappen zijn daar spectaculairder, imposanter en aparter zoals de Grand Canyon en de andere nationale parken. Maar voor een volgend bezoek is de deep south zeer zekers een aanrader en als je een muziekliefhebber bent een must. Vooral de mensen zijn echter, in eerste instantie misschien iets terughoudender maar ontzettend aardig en gemeend geïnteresseerd. Daarnaast is het veel minder toeristisch maar het blijft Amerika dus alle luxe aanwezig. De swamps in en rond New Orleans zijn wel totaal anders dan wat wij gewend zijn, schitterend maar wel ontzettend warm, benauwd en daarom veel muggen (ook eind september). Ga dus vooral niet in de zomer en ben voorbereid op veel muggenbulten.

Wij kiezen er bewust voor om op KOA campings te staan, deze zijn bijna overal aanwezig, zijn van een prima kwaliteit met alle benodigde voorzieningen tegen een goede prijs, je weet dat het goed is. Bij andere is dat maar afwachten, we hebben deze reis 3 andere campings bezocht en 2 ervan waren werkelijk verschrikkelijk, de derde was op het Graceland terrein en was perfect. Je kunt er ook voor kiezen om op openbare camperplaatsen te gaan staan, vooral in de nationale parken is er die mogelijkheid maar dan moet je niet bang zijn uitgevallen en ben je op de voorzieningen van de camper zelf aangewezen, voor ons is dat net iets te spannend zeker omdat de wilde beesten hier net iets groter zijn, denk bijvoorbeeld aan beren die ’s-nachts aan je deur staan te snuffelen.

Ga vooral je neus achterna, wij hebben op de navigatie “vermijd snelwegen” aangezet en ga vooral van de weg af want dan zien je de werkelijke schoonheid, soms valt het tegen maar in de meeste gevallen wordt je volledig omver geblazen door de schoonheid. Probeer daarom de routes niet te lang te maken en neem de tijd, je kunt  beter 2 dagen over de reis naar de volgende bestemming doen en onderweg genieten dan linea recta via de snelweg naar bijvoorbeeld de volgende stad, je mist dan teveel. Uiteraard kun je niet alles zien. Een nadeel van deze streek, omdat het niet toeristisch is zijn er weinig parkeer-, picknick plekken waar je met je camper kunt gaan staan om even  een bakje koffie te zetten en van het geweldige uitzicht genieten.

Terug naar Camperrondreis

 

Facebook
The Travel Club gebruikt cookies op haar website. Meer weten? - Sluit deze melding